Het afgelopen decennium is duidelijk geworden dat gemetastaseerd colorectaal carcinoom (mCRC) niet één vorm van kanker is, maar is op te splitsen in diverse subgroepen. Elk met een eigen prognose en behandeling. In de herziene module Systemische therapie bij niet lokaal behandelbare metastasen, is dit terug te zien in de toevoeging van een aantal nieuwe behandelopties. Prof. dr. Henk Verheul licht de belangrijkste wijzigingen toe.
Om te beginnen de systemische inductietherapie bij patiënten met (lever)metastasen die initieel niet lokaal behandelbaar zijn, maar na systemische behandeling in potentie wel. ‘De aanbeveling luidt nu dat de inductietherapie in ieder geval uit doubletchemotherapie plus doelgerichte therapie moet bestaan. Ten aanzien van doelgerichte therapie is er bij patiënten met KRAS-, NRAS- en BRAF-V600E- wildtype en linkszijdige primaire tumoren geen voorkeur voor de toevoeging van bevacizumab of anti-EGFR therapie aan chemotherapie, bij de overige patiënten heeft toevoeging van bevacizumab de voorkeur. Deze aanbeveling is niet nieuw maar enkele recente studies en meta-analyses hebben de aanbeveling versterkt.1-3 Overigens zal de nog lopende, prospectieve CAIRO 5-studie meer inzicht moeten gaan geven welk regime het beste resultaat geeft. De uitkomsten daarvan laten nog een paar jaar op zich wachten.’4
Moleculaire eigenschappen
En dan de herzieningen ten aanzien van de systemische therapie bij patiënten met niet-lokaal behandelbare metastasen. ‘Voor deze patiënten zijn er de afgelopen jaren enkele nieuwe behandelopties bij gekomen die inspelen op specifieke genetische of moleculaire eigenschappen van de gemetastaseerde tumor.’ Om met de meest recente toevoeging te beginnen: immuuntherapie is nu geregistreerd als behandeling voor patiënten met een microsatellietinstabiele (MSI-H) tumor. Pembrolizumab is door de EMA goedgekeurd als eerstelijnsbehandeling voor patiënten met een MSI-H tumor en de combinatie van nivolumab en ipilimumab als tweedelijns behandeling. Dit is gebeurd op basis van de uitkomsten van respectievelijk de KEYNOTE-177-studie en de CheckMate-142-studie.5,6 De behandeling met pembrolizumab leidde in KEYNOTE-177 tot een verdubbeling van de progressievrije overleving.In Nederland heeft de commissie BOM vorig jaar een positief advies gegeven over pembrolizumab als eerstelijnsbehandeling.7
