De combinatiebehandeling van olaparib en bevacizumab is een verbetering voor eerstelijns patiënten met een hooggradig gevorderd ovariumcarcinoom met een homologe recombinatiedeficiëntie, ongeacht mutatie van het BRCA-1 of -2-gen. Tijdens ESMO Congress 2022 zijn de resultaten van de algehele overleving in de PAOLA-1/ENGO-ov25-trial gepresenteerd.
In de PAOLA-1/ENGO-ov25-trial krijgen patiënten met hooggradig gevorderd ovariumcarcinoom na progressie op eerstelijns platinagebaseerde chemotherapie en bevacizumab, olaparib toegevoegd aan de onderhoudsbehandeling met bevacizumab; de controlegroep krijgt bevacizumab met placebo. De studie liet een significant betere progressievrije overleving zien. Deze werd vooral waargenomen bij patiënten met homologe recombinatiedeficiëntie (HRD+; BRCA1/2-mutatie en/of genomische instabiliteit).
Drie jaar na de analyse van de progressievrije overleving was de analyse van de algehele overleving gepland; de mediane follow-up was dan 62 maanden. De mediane algehele overleving was 56,5 maanden met olaparib plus bevacizumab en 51,6 maanden met placebo plus bevacizumab (HR: 0,92; P = 0,4118) De algehele overleving was 47,3 procent in de onderzoeksgroep en 41,5 procent in de controlegroep. Bij patiënten met homologe recombinatiedeficiëntie was het percentage overleneden onder de patiënten die olaparib plus bevacizumab kregen, duidelijk hoger: van hen was nog 65,5 procent in leven, terwijl dit in de controlegroep 48,4 procent was.
Patiënten met homologe recombinatiedeficiëntie, ongeacht of ze een BRCA-mutatie hadden, hadden voordeel bij de behandeling, terwijl patiënten zonder homologe recombinatiedeficiëntie er geen baat bij hadden. (FvW)
