Informatie over de bijwerkingen van trastuzumab-deruxtecan (T-DXd) komt vooral uit studies. Maar hoe staat het met deze bijwerkingen in de praktijk, en hoe zijn ze te managen? Internist-oncologen dr. Joan Heijns en dr. Leontine Spierings en longarts drs. Suzan Nijman delen hun ervaringen.
Behandeling met T-DXd heeft indrukwekkende resultaten laten zien bij vrouwen met HER2-positieve, gemetastaseerde borstkanker.1,2 Daarnaast zijn de bijwerkingen over het algemeen tolerabel en goed te managen, hoewel longtoxiciteit speciale aandacht behoeft. Inmiddels zijn in Nederland de eerste vrouwen met dit middel behandeld. Wat kunnen we van elkaar leren over de bijwerkingen in de praktijk?
Misselijkheid
‘Patiënten ervaren dit als een zware behandeling’, vertelt dr. Joan Heijns (Amphia ziekenhuis, Breda). Daar zijn ongeveer twaalf vrouwen met borstkanker behandeld met T-DXd, onder andere binnen studies. ‘Aanvankelijk dachten we dat de zwaarte van de behandeling mee zou vallen omdat het een antilichaam-geneesmiddel-conjugaat is. Maar vaak zien we dat patiënten behoorlijk misselijk zijn, ook met braken, hoewel niet altijd. In ons ziekenhuis zijn we begonnen met een matig emetogeen schema. Dat hebben we al snel veranderd naar hoog emetogeen met dexamethason en ondansetron gedurende drie dagen. Daarmee weten we misselijkheid nu goed te managen. Vaak houdt het een week aan, daarna gaat het wel weer.’ Ook dr. Leontine Spierings (Alrijne Zorggroep) ziet dat misselijkheid met name in de eerste week voorkomt, soms gepaard met braken. ‘Met anti-misselijkheidmedicatie is het over het algemeen redelijk onder controle te houden. Wij hanteren een matig emetogeen schema met granisetron en dexamethason.’
