‘Grote subgroep kan baat hebben bij nieuw antilichaam-geneesmiddel-conjugaat’

Bepaling van HER2-amplificatie gebeurt in de meeste laboratoria met een immuunhistochemische kleuring voor HER2-eiwitexpressie. Dat gebeurt bij mammacarcinoom al zo’n twintig jaar. HER2-positieve patiënten komen in aanmerking voor HER2-blokkerende behandeling, negatieve patiënten niet. ‘De HER2-status was dus dichotoom, amplificatie of niet’, vertelt Van Deurzen. ‘Binnen de niet-geamplificeerde groep waren er echter patiënten met lagere HER-expressie of helemaal geen expressie. Daarom is er volgens internationale richtlijnen voor de immunohistochemische score van HER2-eiwitexpressie een onderverdeling gekomen in vier categorieën: 0, 1, 2 en 3. In categorie 0 is er gedeeltelijke expressie in minder dan 10 procent van de cellen, in categorie 1 gedeeltelijke expressie in meer dan 10 procent. In categorie 3 is de HER2-eitwitexpressie compleet en sterk. Deze patiënten kunnen in aanmerking komen voor HER2-blokkade. Bij patiënten in categorie 2 doen we een aanvullende test, meestal in situ hybridisatie. Als die test positief is, is HER2 geamplificeerd, bij een negatieve test niet. Een negatieve uitslag en ook de lagere expressies hebben vooralsnog geen behandelconsequenties.’ Het onderscheid tussen geen of heel lage eiwitexpressie (categorie 0) versus een iets hogere expressie (categorie 1 of 2 zonder amplificatie) was dus nooit klinisch relevant.

Versterkend effect

Maar de afgelopen tijd zijn er nieuwe ontwikkelingen met antilichaam-geneesmiddel-conjugaten. Een voorbeeld is trastuzumab-deruxtecan, waarin het antilichaam is gekoppeld aan chemotherapie. Uit klinische studies is gebleken dat zo’n conjugaat ook kan werken bij patiënten met lage eiwitexpressie. Deze patiënten vallen nu in de groep HER2-low: immunohistochemische score 1+ of 2+ zonder amplificatie. ‘Het conjugaat beweegt zich naar de cellen die nog enigszins HER2-eiwitexpressie hebben, waarbij ook de cellen zonder expressie daaromheen worden gedood.’