Vele medicijnen in zowel de medische oncologie als hemato-oncologie kunnen als bijwerking interstitiële longziekte (ILD) induceren. Mede vanwege het brede scala aan mogelijke symptomen bij deze bijwerking en de variatie in ernst daarvan, is samenwerking hierbij tussen de voorschrijvend oncologisch specialist en een longarts met ervaring op het gebied van ILD of bijwerkingen van oncologische medicatie wenselijk. Zo kan bij iedere individuele patiënt het optimale behandelplan worden vastgesteld.
‘ILD komt bij tal van oncologische medicijnen als bijwerking voor’, vertelt internist-oncoloog en klinisch-farmacoloog dr. Annelieke Willemsen van ziekenhuis Tergooi. ‘Variërend van het aloude bleomycine tot relatief nieuwe medicijnen als checkpointremmers, TKI’s en mTOR-remmers.’ Een ander recent voorbeeld is het antibody-drug conjugate trastuzumab deruxtecan, dat een jaar geleden van de FDA groen licht ontving voor het gebruik als derdelijnsbehandeling bij vrouwen met een niet-operabel of gemetastaseerd HER2- positief mammacarcinoom.1 De EMA buigt zich nog over de goedkeuring van dit medicament in Europa. De goedkeuring door de FDA ging gepaard met een zogeheten boxed warning aan voorschrijvers om goed op te letten op het optreden van ILD als bijwerking van het medicament.
INCIDENTIE
Exacte getallen over de incidentie van medicatiegeïnduceerde ILD (per medicijn) zijn uit de huidige literatuur moeilijk op te maken, concludeerden onderzoekers in een recente review.2 ‘Dat is niet opmerkelijk, want het is in de dagelijkse praktijk niet altijd duidelijk wanneer er sprake is van medicatiegeïnduceerde ILD’, stelt Willemsen.
